سلام بر شما ساحل خانم گرامي

سلام ساحل خانم

بهار
نوبهار آمد و گل سرزده ، چون عارض یار
ای گل تازه ، مبارک به تو این تازه بهار
با نگاری چو گُل تازه ، روان شو به چمن
که چمن شد زگل تازه ، چو رخسار نگار
لاله وش باده به گلزار بزن با دلبر
کز گل و لاله بُوَد چون رخ دلبر گلزار
زلف سنبل شده از بادِ بهاری درهم
چشم نرگس شده از خواب زمستان بیدار
چمن از لاله نورسته بود چون رخ دوست
گلبن از غنچهء سیراب بود چون لبِ یار
خنده کن خنده ، چو سوری زطرب با دلبر
مست شو مست ، چو نرگس به چمن با دلدار
روز عید آمد و هنگام بهار است امروز
بوسه ای ده ای گل نورسته که عید است و بهار
گل و بلبل همه در بوس و کنارند زعشق
گل من ، سرمکش از عاشقی و بوس و کنار
گر دل خلق بُوَد خوش که بهار آمده است
نوبهار منی ای لاله رخِ گُل رخسار
خلق گیرند زهم عیدی اگر موقع عید
جای عیدی تو به من بوسه ده ای لاله عِذار

زندگي شيرين است لبت خندان پيوسته چون گلهاي بهار

در اشعارم زنانگی را لمس میکنم

تو را به مردانه ترین آغوش می کشانم

آن شبها یادش بخیر

شیرینی آب دهانت

خب منو بگش

چرا دیوانه میکنی

خیس عرق میشوم

و من لابه لای این خیال ،

انگشتانت را روی بدنم بکش

و گرمای نفسهایت را

به گردنم بزن ...

می خواهم لحظه ای خورشید را تجربه کنم !

آرامش میان آغوش توست . . . !

آنجا که سر روی

سینه ی

تو می گذارم

در رویایی شیرین

زیر تاپ تاپ قلبت

با آهنگ زندگی بخش روح لطیفت

غم عالم از دل می زدایم . . .

آرامش همان جاست

وقتی نرمی آغوشت

مرا در بر می گیرد

بدور اندامم می پیچد

روحم را تازه می کند

جسمم را جلا می دهد . . .

آرامش میان آغوش توست . . . !

یرسد عید و دلها شاد و خرم

همه در فکر دیدارند باهم

همه آماده اند سفره بچینند

به فکر سفره های هفت سینند

منم در سفره دارم هفت سین را

ولی توام شده با داغ زهرا

بود سین نخستین سیلی کین

به روی مادرم با دست سنگین

ببین بر سفره سین دومم را

که سویی نیست در چشمان زهرا

بگویم سین سوم تا بسوزی

که مادر سوخت بین کینه توزی

ازین ماتم دل حیدر غمین است

که سین چهارمم سقط جنین است

به روی سفره سین پنجم این است

سرسجاده اش زینب حزین است

شده سفره پر از اشک شبانه

ششم سین، مانده سوت و کور خانه

چه گویم ای عزیز از سین آخر

بود آن سینه مجروح مادر

السلام علیک ایتها الصدیقه الشهیده

دل داده ام بر باد ، بر هر چه باداباد

مجنون تر از لیلی ، شیرین تر از فرهاد 

ای عشق از آتش اصل و نسب داری 

از تیره ی دودی ، از دودمان باد 

آب از تو توفان شد ، خاک از تو خاکستر

از بوی تو آتش ، در جان باد افتاد 

هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران 

هر کوه بی فرهاد ، کاهی به دست باد 

هفتاد پشت ما از نسل غم بودند 

ارث پدر ما را ، اندوه مادرزاد

از خاک ما در باد ، بوی تو می آید 

تنها تو می مانی ، ما می رویم از یاد

 سلام مرسی از همه دوستای نازنینم که اومدندوبهم سر زدندولطفکردیدمطلب گذاشتیدتشکر میکنم

 سلام خانومی گلم..وب با حالی داری فدات شم

دوستت دارم عزیز دلم

 سلام وعرض ادب

اول از همه از دکلمه بسیار زیبایی که گذاشته بودین تشکر کنم و بعدش هم از متن های زیبا و پر محتوایی که گذاشتین.

با سلام وعرض ادب وخدا قوت  خدایا دستم به اسمانت نمی رسد اما توکه دستت به زمین میرسد دوستان را با تمام ارزوها که در دل دارد بلد کن الهی امین یارب العالمین ناصر

گر چه مستیم و خرابیم چو شبهای دگر
باز کن ساقی مجلس ، سر مینای دگر
امشبی را که در آنیم غنیمت شمریم
شاید ای جان ، نرسیدیم به فردای دگر
مست مستم مشکن قدر خود ای پنجه ی غم
من به میخانه ام امشب ، تو برو جای دگر

یک دست جام باده و یک دست زلف یار
رقصی چنین میانه ی میدانم آرزوست

باسلام وتشكر

مطالب بسيار زيبا ورومانتيك با سرانجامي  غم انكيز

موفق باشيد

ارزش یک دوست خوب

کمی بیش از بی نهایت است

او که با توست،

او که دردت را به جان می خرد،

بی هیچ چشمداشتی،

باید دوستش داشت

کمی بیش از بی نهایت!

روزگاری که جنون رونق بازاریم بود!

تو نبودی که بیایی به خریداری من!

عشق اکر با تو بیاید به پرستاری من؟

شب هجران نکند قصد دل آزاری من...

خدایا...به داده و نداده و گرفته ات شکر...که داده ات نعمت است...نداده ات حکمت است...و گرفته ات امتحان